Oznaczenie dźwięków klawiatury

Ostatni dźwięk oktawy w klasycznej (niemieckiej) teorii zwany jest również dźwiękiem H, wtedy to dźwiękiem B jest dźwięk o półton niższy od H czyli Hb, co byłoby odpowiednikiem Bb. Domyślnie jednak będziemy uczyć się według anglosaskiej teorii (dźwięk B to ostatni dźwięk w oktawie przed kolejnym C)

Nuty są uniwersalnym systemem zapisu muzyki i dlatego dobrze jest nauczyć się w miarę komfortowo je czytać. Warto zacząć od zorientowania się gdzie leżą dźwięki

Jako że 2 klucze często powodują zamieszanie u początkujących, ten diagram świetnie ilustruje gdzie leży środkowe C, od niego już można policzyć każdą nutę :)

Przy okazji klucz wiolinowy zwany jest także kluczem G (jako że zatacza się wokół linii, na której znajduje się dźwięk G). To samo dotyczy dolnego klucza basowego, tyle że ten nazywany jest kluczem F.

Ważniejszy jednak nawet od samej melodii bywa często rytm. Każda nuta ma swoją długość, lub inaczej wartość rytmiczną:

Odpowiednio do każdej nuty (cała nuta, półnuta, ćwierćnuta) są pauzy, czyli oznaczenia miesc w których nie gramy niczego (po prawej stronie: pauza całonutowa, półnutowa, ćwierćnutowa i tak dalej)

Bywa że obok nutek stoją inne znaki jak np. kropka. Kropka może się pojawić w dwóch wersjach, kropka przy nucie (przedłużająca dźwięk o połowę) oraz kropka pod nutą znacząca tzw. "staccato" czyli krótki, punktowy dźwięk (przeciwieństwo "legato")

Każda skala, czyli droga po której gramy sekwencje dźwięków da nam inny charakter utworu opartego o tę skalę, tak oto skala durowa (gama C-dur / białe klawisze) jest zazwyczaj weselsza od skali molowej.

W teorii muzyki możemy określić odległości pomiędzy dźwiękami na 2 sposoby:

Na poniższym obrazku widzimy nazwy różnych interwałów oraz ich odpowiedniki w półtonach. Każdy z interwałów posiada swoją nazwę, najważniejsze z nich to: tercja, kwarta, kwinta i oktawa (+1/4, +1/3, +1/2 i x2 do bazowej wysokości dźwięku)

Ułamek z prawej strony jako ciekawostka, jest to proporcja dwóch nakładających się fal, im bardziej "chaotyczny" tym wynikowy dźwięk odczuwamy bardziej zgrzytliwie (dysonans)

Jak widzimy sekunda i tercja mają 2 warianty: mała i wielka, działa to tak, że rozpiętość 3 stopni skali w różnych miejscach da nam różną ilość półtonów, w zależności od tego czy miniemy dodatkowy czarny klawisz czy go tam nie będzie po drodze.

Dla uproszczenia można też wizualnie czytać "przestrzeń" - w takim wypadku interwał to ilość białych (nie wciśniętych) klawiszy w środku pomiędzy dźwiękiem A i B minus dwa od stopni skali tego interwału (na obrazku oznaczone w tabeli "białych pomiędzy")

np. Kwinta to 5 stopni skali i 3 białe w środku

Jednak uwaga, ten sposób ma pewne wyjątki, nie zawsze 3 białe w środku dadzą nam kwintę, podobnie też w pewnych przypadkach 2 białe w środku nie dadzą nam kwarty a tryton (który jest dysonansem i zazwyczaj chcemy go uniknąć)